Op een klein stationnetje
Sinds kort reis ik minimaal driemaal per week met de trein: twee keer naar mijn werk in Utrecht en eenmaal naar accordeonorkest-repetitie in Amsterdam.
Na heel wat geharrewar is het me gelukt om met mijn OV-kortingskaart PER saldo met HET plastic kaartje gebruik te maken van AL het openbaar vervoer in Nederland.
Ik vraag me wel af hoe hele bevolkingsgroepen zich uit de verwarrende instructies rond het aanvragen van een dergelijk vervoersbewijs redden. Ik vond het een onderneming. En heb diverse keren een NS-loket moeten bezoeken alvorens het eindelijk in orde was.
Maar het is gelukt. En nu wel een enorm gemak.
Blijft voor mij, als digital immigrant, een wonder dat je zo’n plastikje tegen een paal drukt en dat vervolgens je vervoersgedrag wordt registreerd. En tot op de eurocent wordt afgerekend.
In- en uitchecken blijft een aandachtspunt.
Mijn OV-dagen beginnen beter dan menigeen zich kan voorstellen.
Ik berijd mijn stalen ros, rijd in 8 minuten naar het nabij gelegen NS-station, kletsnat geregend of niet. Maar dan. Een of twee dames, afgewisseld door een meneer, allen de vriendelijkheid zelve, maken voor mij een cappuccino, met een beetje cacao dat ze bepoederen uit een speciaal daarvoor gemaakt busje. Elke ochtend zijn ze even opgewekt.
Ook elke ochtend zit bij een van de deuren van de antieke stationsrestauratie een, alweer, enorm vriendelijke man. Middelbare leeftijd, kleine snor, gebrild.
Zodra ik in aantocht ben, verlaat hij met grote zwier zijn zitplaats om met een groots gebaar de deur voor mij open te doen. De dag zo te beginnen vind ik een feest. Ik bedank hem dan ook telkens omstandig. Maar ik denk niet dat hij beseft wat een plezier hij mij ermee doet. Zo’n gebaar, voor mij kan de dag dan niet meer stuk.
Het zijn de kleine dingen die het doen… Zou Geert daar weet van hebben?! Daar oog voor hebben? In plaats van mensen tegen elkaar op te stoken.
Morgen verschijnt zijn Glossy. Zal wel in ‘mijn’ stationsrestauratie liggen. Maar om mijn dag niet alsnog te verpesten, zal ik mijn ogen sluiten voor deze egotripperij. In de stille hoop dat velen mijn voorbeeld zullen volgen.