Duikelaars

Mijn handen jeuken. Te lang niet aan mijn blog kunnen werken.
Ik werd te zeer opgeslokt door persoonlijke omstandigheden. En omdat ik niet ben van dat vreselijke ‘Gooi maar alles op straat’-gedoe (of het nu gaat om emo-tv, social media en zo meer) was er dus een lange radio stilte.
Die wil ik nu graag doorbreken.
Met om te beginnen, dierbare bloglezers, een lans te breken voor mijn ‘Terug naar de bossen’- vrienden.

De bezuinigingen die gehandicapten op dit moment treffen, zijn onthutsend.
Bij toeval ben ik in contact gekomen met gehandicapte mannen en vrouwen, die vanaf hun vroege jeugd in actie kwamen voor hun emancipatie. Tot voor kort boekten ze veel successen. Maar het tij is gekeerd. De stapeling van maatregelen die hen treft, is niet goed te praten.
Aan hun zwaar bevochten en verworven zelfstandigheden wordt dusdanig geknabbeld dat ze binnenkort gedoemd zijn het zelfstandig wonen, het niet op commando naar de wc gebracht worden, eten op tijden dat het hen uitkomt en nog veel meer zullen verliezen.
Ik mankeer zelf niets. Kan lopen, staan en gaan waar ik maar wil. En al heeft elk huisje zijn kruisje, (bijna) alles is betrekkelijk.

Ik nodig jullie uit om een paar actiefilmpjes te bekijken.

* De bossen van Mook; Survival of the fittest.
Indrukwekkend kampement. Emiel Roemer was daar urenlang zeer betrokken bij aanwezig.
Deel 1, Deel 2, Deel 3.

* De statement om als rolstoelers mee te doen aan de Airborne Wandeltocht 2011.
Beetje onbescheiden: dit filmpje heb ik niet zelf gemonteerd, maar wel gedraaid. Het was een bloedhete dag om nooit te vergeten. Als een bordercollie heb ik 15 km lang heen en weer gerend met camera, rolstoelen duwend, met Broeder Tuck onder de arm ploeterend door de bossen van Oosterbeek.

* De Dag van de Verontwaardiging, waar Jan Troost (oprichter van Terug naar de bossen) een geweldige toespraak hield. Weliswaar niet op het podium omdat dat niet toegankelijk bleek voor gehandicapten.
(Ik heb mijn actiepet op en speel op de blauwe accordeon)

* De overhandiging van het Nationale Kado. Marc Rutte, onze premier, kreeg uit handen van Jan Troost en Harry Scheurs, in bijzijn van Theo Hendrikse en ondergetekende (die daar foto’s van maakte) tijdens het VVD-congres in Zaandam, november j.l. , een bijzonder schilderij uitgereikt.

Dit is slechts mijn greep uit de vele acties van Terug naar de bossen. Acties die altijd worden ondersteund door de geweldige cabaretgroep De Gemeentereiniging (http://www.gemeentereiniging.nl/). Samen met de TNDB-club zorgen zij (pro deo) voor de broodnodige humor.
Juist dat is wat mij zo treft. Ondanks alle ellende en financiële problemen zijn deze voortrekkers voor alle gehandicapten in Nederland allesbehalve zuur. We lachen wat af.
En ze zijn er ook nog zo enorm voor iemand als ik… Theo, stekeblind, wilde mij helpen met verhuizen. Jan belt me regelmatig om te vragen hoe het nu met me gaat…
Ik heb geen saai leven, en heb het nodige meegemaakt. Ik ben gelukkig, zoals een van de andere engeltjes van Maria Goos mij onlangs noemde, wel een duikelaartje. (Voor de nieuwsgierigen onder u: lees  http://www.mariagoos.nl/columns/briefesta-okt07.html) Soms diepe dalen, ik kruip daar wel weer uit.
Maar de Terug naar de bossen-mensen, dat zijn de Top Duikelaars. Voor hoe lang nog… Waar is onze solidariteit met de minder bedeelde medemens.
En besef wel: het kan iedereen overkomen!