Lourdes-effect *

Het kan altijd erger

Ik ben zonder werk en doe er alles aan om een betaalde baan te vinden. Zie mijn vorige blog.
Maar stel dat ik ook nog een lichamelijke en/of verstandelijke beperking zou hebben. Dan heb je heden ten dage pas echt een probleem! Weg is de solidariteit. Ieder voor zich en God voor ons allen. Zo is het maar net in 2013.
De lente laat zich nog niet zien, alleen leuk voor de reisbranche. Maar intussen staan vier miljoen mensen in Nederland ook deze zomer in de kou. Daarom vraag ik, nu ik na mijn open sollicitatie in de Volkskrant van afgelopen donderdag een ééndags BN-er ben, aandacht voor het volgende.

Waarmerk Drempelvrij?!

‘Waarmerk Drempelvrij’ lijkt door de overheid onder leiding van mijn mede-dorpsgenoot minister Plasterk 3 april a.s. om zeep te worden geholpen. Een keurmerk dat door de belangenbehartigers van deze doelgroep zo sterk is bevochten en verkregen. Ook dat lijkt hen te worden afgenomen. Net als de andere stapeling van maatregelen zoals de ingreep op het PGB, die deze grote groep kwetsbare mensen treft. Het is godgeklaagd.
Concreet: over vijf jaar moeten alle burgers in Nederland nagenoeg alles qua thuiszorg, ziekenhuis, etc. via internet met de overheid regelen. De verplichting voor Drempelvrije overheidssites staat weer ter discussie. Jammer voor alle slechtzienden, blinden en laag geletterden. Die zoeken het lekker zelf maar weer uit.

Op naar Den Haag

Zuster Margaretha zal woensdag a.s. samen met Broeder Tuck (blind) van de club Terug naar de bossen (onder leiding van Robin Hood/Jan Troost, gehandicapt en vooral werkzoekend), zitting nemen op de publieke tribune van de Tweede Kamer. In de hoop die dag ‘gezien’ te worden. En begrepen. En gehoord.

De ‘Terug naar de bossen’-club is indrukwekkende actiegroep. Ze blijven strijden, op een heel bijzondere en uiterst sympathieke manier.
Een ingezonden en persklaar gemaakte brief van mij daarover werd op het nippertje door de Volkskrant niet geplaatst vanwege de vele reacties op het overlijden van de scheidsrechter Richard Nieuwenhuizen. Voor wie deze bijdrage toch wil lezen, zie hieronder. En/of een eerder blog.

En voor een heerlijk actie-filmpje (door mijzelf geschoten en door Mareeffilm/Nijmegen professioneel gemonteerd) klik hier.

‘Niet zomaar actievoerders
Met plaatsvervangende trots zag ik de foto bij ‘Kabinet pakt fraude pgb aan‘ (VK Binnenland 4-12-2012). De mannen met hoed op, die vooraan reden in de demonstratie vorig jaar in Den Haag, zijn de initiatiefnemers van de uitermate sympathieke actieclub ‘Terug naar de bossen’. Jan en Harry zaten in hun jeugd vanwege hun handicap in de bossen van Nijmegen. Zij hebben zich in de loop der jaren een plek in de ‘gewone’, inclusieve samenleving weten te bevechten. Trouwen, kinderen krijgen, werken, het is ze allemaal gelukt. Zoveel jaren van vooral positieve strijd lijken teniet gedaan te worden door de stapeling van maatregelen die hen nu treft.
Wederom trekken zij, met ludieke acties waar ik soms bij kan helpen, ten strijde. Zonder pgb en andere voorzieningen zijn ze gedoemd weer terug te moeten naar de bossen. Ik bewonder de veerkracht en het uithoudingsvermogen van deze mensen. Daar kan menig valide een voorbeeld aan nemen.

Margreet de Broekert, Bussum’

* Met het Lourdes-effect bedoel ik het volgende: ik was eens mee met mijn schoonvader, die na zijn beroerte jaarlijks een Lourdes Bedevaart maakte in de hoop op een wonderbaarlijke genezing. Die bleef tot zijn dood uit. Altijd weer kwam hij na zo’n bedevaart daarom wat terneergeslagen thuis. Wat hem wel sterkte, was dat hij daar in Frankrijk mensen had gezien waar het nog veel slechter mee gesteld was.