Beroepswerkloze

Effecten van mijn media-acties

Zoals beloofd hierbij het laatste ‘nieuws’ over de effecten van mijn media-acties van de afgelopen twee maanden.

Het begon dus allemaal met mijn ingezonden brief, die door de Volkskrant op 2-2-2013 werd geplaatst.
Deze brief werd door de redactie van Ten Eerste, ook Volkskrant, opgepikt als zijnde een onderbelicht aspect dat nader aandacht verdiende: de toenemende werkloosheid onder 55-plussers en hun inspanningen om toch te proberen weer aan het werk te komen.

Leeftijdsdiscriminatie is dan officieel wel verboden, maar deze groep is daar wel degelijk de dupe van. Zorgwekkender, en de directe aanleiding voor mijn brief, is echter de leeftijdschantage die op steeds groter schaal plaatsvindt. Mijns inziens wordt daar door alle betrokken partijen veel te weinig aandacht aan besteed. Ouderen worden massaal onder druk gezet om met ‘mindere’ banen, minder salaris en slechtere arbeidsvoorwaarden genoegen te nemen willen ze nog aan de bak komen.

De Volkskrant helpt mee

De Volkskrant besloot een serie portretten te maken van vijf ’55-plussers op zoek naar werk’, die een half jaar lang gevolgd worden in hun zoektocht naar een baan. De geportretteerden kregen de gelegenheid in dit artikel een ‘open’ sollicitatie te doen. Ik was, als ‘aanstichtster, één van de vijf gelukkigen.

Naar aanleiding van deze spread in genoemd dagblad d.d. 21 maart 2013 werd ik vervolgens uitgenodigd om live mee te discussiëren over het onderwerp ‘Werkloosheid’ in ‘Debat op 2’, NCRV/KRO op Nederland 2. Ook van dat aanbod maakte ik dankbaar gebruik.
De uitzending vond afgelopen woensdagavond 27 maart 2013 plaats. (Binnenkort is de hele uitzending weer beschikbaar. Zie uitzending.)

Live in ‘Debat op 1’

In de loop van de dag namen de zenuwen bij mij redelijk schrikbarende vormen aan. De uitstekende begeleiding van de kant van de NCRV/KRO-medewerkers en de sympathieke en uiterst professionele presentator Arie Boomsma  (ik ben op die avond van geheel geen fan nu fanatiek aanhanger van Arie!) maakte dat de stress op het moment van de uitzending goed onder controle was.
Zonder onbescheiden te willen zijn, ben ik tevreden over mijn optreden (al had ik nog veel meer kwijt gewild). En met een kijkcijfer van 400.000 en marktaandeel van 5.9 (ik heb zelf 17 jaar bij de publieke omroep gewerkt) moet de redactie van Debat op 2 toch ook tevreden zijn.

Tot nu toe heb ik veel, en uitsluitend positieve, reacties ontvangen op al deze media-aandacht voor het onderwerp ‘Werkloosheid (onder ouderen)’ in het algemeen en mijzelf in het bijzonder.

Mails, sms’jes, telefoontjes van familie, vrienden, bekenden en onbekenden. De stroom is nog steeds niet opgedroogd. Mijn blog heeft nog nooit zoveel bezoekers geteld. En ook mijn LinkedIn-profiel is niet eerder door zoveel ‘vreemden’ in korte tijd bekeken. 

(Nog) geen concreet aanbod

Een concreet aanbod voor een baan heeft het allemaal nog niet opgeleverd. 
Waar men mij vooral voor weet te vinden, is voor (semi) vrijwilligerswerk: rolstoelen duwen over het strand van Scheveningen, de pr doen voor het Cello Festival in Zutphen, een manuscript bewerken van een Rwandese vluchtelinge. Argumenten die daar ook bij werden gehaald, waren: ‘Dat geeft u als werkloze positieve energie, helpt u uw zelfvertrouwen weer terug te vinden, uw talenten te vinden en te ontwikkelen’. En: ‘Dan hoeft u niet in de kou met uw accordeon voor AH te staan’.

Goed bedoelde wijze raad, maar eerlijk gezegd word ik daar wat wrevelig van. De afgelopen jaren heb ik daar, met goed resultaat, allemaal al hard aan gewerkt. Bovendien doe ik genoeg vrijwilligerswerk. 

Mijn leeftijdsgroep beschikt over veel kennis, kunde, levens- en werkervaring en, niet te vergeten, grote maatschappelijke betrokkenheid. Dat men daar graag, het liefst gratis, gebruik van maakt, wordt met deze reacties onderstreept. Maar ik ben op zoek naar betaald werk, beste mensen! 

Op het speciale mailadres dat de Volkskrant instelde voor werkgevers, die in De Vijf zijn geïnteresseerd, hebben zich vooral detacherings- en uitzendbureaus en loopbaancoaches gemeld. Trajecten die ik al jarenlang zonder enig resultaat heb bewandeld. Zij het dat ik mijn laatste baan via Randstad vond, tegen het riante salaris van aanvankelijk € 15,- per uur, en na opslag, lach niet: € 15,62.

Ik blijf de moed erin houden. En eén van mijn zusjes maakte gisteren de heerlijke opmerking: “Lieverd, je bent nu beroepswerkloze”. Zo is het maar net!