Volgens plan begaf Zuster Margaretha zich woensdag 3 april richting de Hofvijver te Den Haag.
Die middag hield de Kamercommissie van Binnenlandse Zaken in de Groen van Prinstererzaal een vergadering. Onderwerp: mogelijke afschaffing van de verplichting inzake ‘drempelvrije’ overheidssites (zie mijn blog van 26 maart 2013).
Een grote groep verontruste mensen met een verstandelijke of visuele beperking, waaronder leden van de actieclub ‘Terug naar de bossen’, wilde dit debat vanaf de publieke tribune bijwonen. En daarmee in stilte hun bezorgdheid over dit slechte voornemen onderstrepen.
Voor Broeder Tuck van ‘Terug naar de bossen’ (TNDB) was het de derde keer dat hij in zijn bruine pij zitting nam op de publieke tribune. Er worden de laatste jaren immers telkens weer nieuwe maatregelen over gehandicapten afgeroepen, de een nog desastreuzer dan de ander.
De Terug naar de bossen-club, twee jaar geleden opgericht de Robin Hood’s Jan Troost en Harry Schreurs, vraagt op uitsluitend vreedzame, originele en veelal ludieke en muzikale wijze aandacht voor de toenemende verslechtering van de positie van lichamelijk gehandicapten.
Op deze derde april zou Zuster Margaretha voor het eerst haar intrede doen binnen genoemde actiegroep. Broeders en zusters van Nederland: Verenigt u!
Vlak voor de vergadering zou beginnen, betrad ze de zaal, nam plaats naast Broeder Tuck en maakte een aangenaam praatje met VVD-Kamerlid de heer Roald van der Linde.
Na ongeveer tien minuten liep een chagrijnige bode op haar af en snauwde haar toe dat ze de zaal per direct moest verlaten. Onthutst keek Zuster Margaretha de man aan.
De conversatie verliep daarna als volgt:
“Wat bedoelt u?”.
“Wilt u zich NU verwijderen?!”
“Waarom?”
“Omdat u actie aan het voeren bent”.
“U vergist zich. Ik ben hier slechts ter ondersteuning van Broeder Tuck. Bovendien is hij wél toegelaten”.
“Ja, maar hem kennen we al van eerder. Bovendien is hij als broeder door de beveiliging gegaan. En u niet. Dus om veiligheidsredenen moet u vertrekken. En wel ONMIDDELLIJK”.
(NB. De eerlijkheid gebiedt jullie te vertellen dat de non zich inderdaad, vanwege de kou, pas na de controle bij de ingang had omgekleed.)
Daarop stelde Zuster Margaretha voor alsnog door de poortjes te gaan. Zo gezegd, zo gedaan.
Weer bij de beveiliging aangekomen (het personeel daar had duidelijk wél gevoel voor humor) werd druk overlegd en heen en weer gebeld. Resultaat: Broeder Tuck zou ook verwijderd worden en er zat voor onze Zuster, weliswaar onder luid protest, niets anders op dan het celibaat te verlaten.
Het alternatief, afgevoerd te worden met een busje van de marechaussee of politie, had ze er niet voor over.
In burger nam Zuster Margaretha vervolgens alsnog plaats op de publieke tribune.
Tot haar grote opluchting zat Broeder Tuck nog fier in de banken. Hij had geweigerd zich te laten verwijderen en gedreigd de Kamerleden Linda Voortman (GroenLinks) en Renske Leijten (SP) te bellen. Beide dames dragen de Terug naar de bossen-club een heel warm hart toe en sprongen al eerder voor hen in de bres. Daarop droop de bode af.
Terug naar de reden van onze komst. De soep leek gelukkig niet zo heet gegeten als opgediend: voor wat betreft de overheidssites lijken echte drempels vooralsnog niet te worden opgeworpen.
De minister van Binnenlandse Zaken, de heer Plasterk, en de drie aanwezige Kamerleden (CDA, VVD en PvdA) waren het snel eens, en de vergadering werd voortijdig beëindigd.
Na afloop trakteerden de brave actieleden zich op warme chocolademelk en wat andere versnaperingen en namen die middag door. Zuster Margaretha had haar habijt inmiddels weer aangetrokken. Vast van plan zich een volgende keer niet weer uit te laten kleden.
Ze vroeg zich wel af wat er zou zijn gebeurd als Antoine Bodar in haar plaats de publieke tribune had betreden. (Ondanks de Belofte die ze afgelegde, vindt ze deze priester woest aantrekkelijk.) Hadden ze hem dan ook gesommeerd zich uit te kleden? Zien jullie het voor je: Antoine in een boxershort en een T-shirt met misschien wel een afbeelding van de nieuwe paus?
Thuisgekomen zocht de nog altijd beledigde Zuster op internet het Reglement van Orde van de Tweede Kamer op. Op pagina 41 vond ze Artikel 152, betreffende Bezoekers en Toehoorders:
1. Het Presidium kan regels stellen voor de toelating van bezoekers tot het gebouw van de Kamer en in het bijzonder van toehoorders tot de tribunes.
Deze regels mogen het beginsel van de openbaarheid van de vergadering van de Kamer, met uitzondering van die welke overeenkomstig dit Reglement met gesloten deuren worden gehouden, niet aantasten.
2. Alle tekenen van goed- of afkeuring zijn aan de toehoorders verboden. De Voorzitter zorgt voor de handhaving van dit verbod en voor de bewaring van behoorlijke stilte. Hij kan bij overtreding degene, die de orde stoort of gestoord heeft, doen vertrekken en desnoods alle toehoorders of allen die zich op een bepaalde tribune bevinden doen verwijderen.
3. De toehoorders zijn verplicht de aanwijzingen van het personeel van de Kamer en van het toezichthoudend personeel van de politie op te volgen. Bij overtreding hiervan heeft de Voorzitter de bevoegdheden bedoeld in het tweede lid.
Waar ging het fout. God zal het weten. Wij niet, bovenstaande punten van orde, in relatie tot ons onbesproken gedrag, in ogenschouw genomen.
Er ligt een verzoek bij de Voorzitter van de Tweede Kamer om opheldering. Die zal de bode, die blijkbaar meende zich even de positie van Voorzitter te kunnen toe-eigenen, het hand boven het hoofd houden. Ongeacht het beschamende optreden van deze ambtenaar. Een excuus zou niet misstaan.
Tot slot een tip voor de beveiliging: stel een eenduidig protocol op dat niet voor meerdere uitleg vatbaar is, en laat al het personeel van de Tweede Kamer zich daaraan houden.