Zwevende Kiezer: hierbij een advies!


Woensdag is het zover: de gemeenteraadsverkiezingen. De opkomst wordt dramatisch laag, zo is voorspeld.
En dat juist nu er op lokaal niveau zoveel gaat veranderen. Reden temeer om over twee dagen WEL te gaan stemmen.


Mocht je nog niet weten waarop, dan zou mijn advies zijn: stem vooral sociaal!
Niet op één van de lokale partijen in jouw gemeente, zeker niet als dat een kleintje is. Die schieten als paddenstoelen uit de gemeentelijke plantsoenen, om met één goede winter weer voor altijd te verdwijnen. Ze appelleren vooral aan (landelijke) onderbuikgevoelens en hebben veelal weinig tot geen politieke ervaring. Is mijn mening.

Er wordt de komende periode heel wat op de gemeenten afgewenteld. Zelfs door de wol geverfde politici zullen grote problemen ondervinden bij het uitvoeren van alle taken, die door het Rijk nu worden overgeheveld naar de lokale overheden. 

De Zorg zal de grootste zorg worden.
Stem daarom vooral op een partij die zich oprecht hard maakt voor zaken als: 
 

  • een halt toeroepen aan de stapeling van bezuinigingsmaatregelen, die mensen met een beperking onnodig hard en onaanvaardbaar treft.
  • het openbaar vervoer, inclusief de OV chipkaart, nu eens echt toegankelijk maken voor gehandicapten
  • WMO-zorg ook voor mensen onder de 85 jaar goed regelen
  • opkomen voor blindengeleidehonden, die nu nog vaak uit taxi’s en van de publieke tribune van de Tweede Kamer worden geweerd.

Zo kan ik nog wel een tijdje doorgaan. Ga vooral sociaal stemmen. Niks mis mee.  

Met de billen bloot: ik ga dit jaar PvdA stemmen, op de eerste vrouw van hun lijst. Een SP hebben we hier in ’t Gooise Bussum niet.

In dit kader is mijn blog van 18 april vorig jaar misschien ook wel leuk om (nog) eens te lezen.
(http://margreetdebroekert.blogspot.nl/2013_04_14_archive.html) 
Dat gaat over Marianne Philips( de eerste bewoonster van het huis waar ik zelf 22 jaar in heb gewoond).

Marianne Philips, echtgenote van Samuel Goudeket,  begon haar carrière als SDAP-politicus en was één van de eerste vrouwen in Nederland, die in september 1919 tot een gemeenteraad (te Bussum) werd gekozen. Een maand later beviel ze van haar derde kind, en ze was daarmee het eerste Nederlandse raadslid dat een kind ter wereld bracht. Ze heeft in sociaal opzicht veel voor mijn gemeente betekend. In 1929 maakte ze haar debuut als schrijfster. Mevrouw Philips schreef zes romans, twee bundels korte verhalen, een aantal novellen en, vlak voor haar dood in 1951, het Boekenweekgeschenk De zaak Beukenoot. Met ‘dank’ aan de heer Remco Campert. Maar daarover misschien later meer.

Mijn oma was zestien jaar jonger dan Marianne Philips. Maar niet minder trots op het feit dat in 1919 vrouwen eindelijk niet langer het kiesrecht werd onthouden. “Stemrecht?”, riep ze vaker uit, “Nee: stemplicht! Daar is hard genoeg voor gevochten”.