Poepje prikken

Nuttige bevolkingsonderzoek, maar toch…

Vrouwen van 50 (plus): lef, lust en nieuwe ambitie. Dat is al een aantal jaren mijn motto, met dank aan Louise Boelens. Maar ook als je jezelf nog jong voelt op mijn leeftijd, zien velen je toch al als mastodont. 
Aan de andere kant ontbreekt het bij jongeren nogal eens aan ‘respect voor mijn grijze haren’. Dat heb ik onlangs diverse keren aan den lijve ervaren.

Griepprik

Ik ben dit najaar 60 jaar geworden. Dus viel er vorige maand een brief in de bus dat ik tot ‘de risico-groep’ behoor en werd ik uitgenodigd voor de griepprik. Mij niet gezien, je wordt daar mijns inziens alleen onnodig ziek van. En ik heb al 30 jaar geen griep gehad.
Die spuit blijkt overigens dit jaar niet afdoende te zijn voor het (Amerikaanse) griepvirus dat vele Nederlanders (waaronder de griep-geïnjecteerden) treft. Het schijnt een mutatie-geval te zijn, en daarom is er nu al sprake van een Griep Epidemie.
De ongewilde aanslag die mijn tandarts deze week op mij pleegde, door zonder mondkapje hoestend en proestend boven mijn weerloos opengesperde mond te hangen, hoop ik te kunnen weerstaan.

Borstenbus-oproepen leg ik even terzijde omdat ik daar van minister Schippers, voor zolang het haar belieft, als ex borstkanker-patiënt eenmaal per jaar de mammapoli voor mag bezoeken.

Darmonderzoek

Gisteren kreeg ik een oproep voor het Nationale Darmonderzoek. Voor mensen tussen de 55 en 65 jaar. 
Mag, moet niet. Of je met staafje op maar liefst vier verschillende plekken in je poep wil prikken. Poepje mag daarbij niet onder water staan. Het volle staafje moet opgeborgen worden in een speciaal buisje. Dat moet dan weer in een envelop, die je uitermate zorgvuldig moet sealen. Dank je de koekoek als de postbode een lekkend pakketje zou moeten bezorgen… Dat wil je niet op je geweten hebben! 
Deze omslachtige exercitie, die qua stoelgang doorgaans op een nuchtere maag moet uitgevoerd, moet je maar succesvol zien te volbrengen. Het gedeponeerde moet diezelfde dag nog op de post.  
Dat is nog eens wat anders dan kerstkaarten versturen! 

Wat dat niet allemaal kost. Ik zet me liever, als vrijwillig vrijwilliger, in voor gehandicapten die genadeloos worden gekort op hun zo sterk bevochten verworvenheden. Mijn ‘shit’ zal me even een zorg zijn.

Betaald werk vinden is op mijn leeftijd een bijna onmogelijke opgave. Bij de gemeente Bussum hebben ze mij in ieder geval al ‘opgegeven’, hopeloos geval. Ik kan altijd nog het klooster in, als er hier in Nederland tenminste nog één te vinden is. Klooster Mariënburg in Bussum sluit komend jaar helaas haar deuren.

Zuster Margaretha

Naschriften

Naschrift 1. Inmiddels heb ik besloten toch maar braaf mee te doen aan het darmonderzoek. Net voordat ik mijn Bruine Envelop op de bus wilde doen, werd die brievenbus door vuurwerk opgeblazen. Was de moeite nog bijna voor niets geweest.

Naschrift 2. Ik ging dus in plaats van naar de borstenbus naar de mammapoli van Ter Gooi. Met als voornaamste reden dat je daar direct uitslag krijgt en niet een week in spanning hoeft te zitten. Wat mij niét was verteld, is dat de kosten in dit geval voor eigen rekening zijn. Die rekening kwam ongeveer een jaar later, net toen ik al weer een nieuwe afspraak had gemaakt. Ik was in een klap door mijn eigen risico heen.
Het tweede bezoek was geen succes. De een na de ander die ná mij was gekomen om de uitslag te horen vertrok zichtbaar opgelucht naar huis. Ik was nog steeds niet opgeroepen. Op een gegeven moment kwam de arts met een bedrukt gezicht en een grote stapel papieren onder zijn arm zijn kamer uit, en beende de gang door.
Oké, foute boel dus, dacht ik niet onterecht. Op van de zenuwen liep ik naar de receptioniste. Wat bleek… ze waren mij vergeten… Je snapt, een volgende keer ga ik gewoon weer naar de borstenbus.