Traplift aanvragen

Aanvragen van voorzieningen

Op 4 mei 2015 werd mijn ingezonden brief in de Volkskrant geplaatst. Titel was ‘Traplift’. De brief begon als volgt: ‘Ik ben pas 60 jaar, en nu al helemaal in de stress. En dat naar aanleiding van de meneer van 90 jaar, die een traplift aanvroeg bij de gemeente Alphen aan de Rijn’.
Deze brief had ik ook op Facebook geplaatst. En uit de reacties van kenners begreep ik dat van mijn wensenlijstje qua toekomstige voorzieningen in huis nu al bijna niets meer wordt vergoed.

Alle gekheid op een stokje, maar toch.
De willekeur waarmee aanvragen wel of niet worden goedgekeurd, afhankelijk van de gemeente waar je woont en de ambtenaar die zich over jou ‘ontfermt’, vind ik zeer zorgelijk.
Ik herinner me nog heel goed dat ik twee jaar geleden op een Nieuwjaarsbijeenkomst was, georganiseerd door de Chronisch Zieken en Gehandicapten. Daar sprak een prototype hoge ambtenaar zonder kraak noch smaak. Op een kritische vraag hierover uit het publiek verzekerde deze grijze muis ons dat het natuurlijk niet uit mocht maken in welke (rijke of arme, corrupte of niet) gemeente je woont.
Iedereen had recht op evenveel zorg(geld).
Nou, vergeet het maar!!! 

PGB (Platgeslagen budget)

Er zijn vast al vergelijkende voorbeelden voorhanden. In Bussum krijg je als je drs. voor je naam hebt misschien wel een scootmobiel. Hoe zou dat in Alphen aan de Rijn zijn? De moeite van het onderzoeken waard. 
En dan heb ik het nu even niet over de PGB-ellende. Het Plat Geslagen Budget noemt mijn blinde vriend Broeder Tuck dat. Vandaag hoorde ik op de radio dat veel hardwerkende mensen in de zorg al vijf maanden geen eurocent hebben gezien voor het geweldige werk dat ze verzetten.
Bankdirecteuren hebben het beter voor elkaar…