Eindejaarsblog 2015

Facebook en meer

Met ingang van 2016 stop ik met actief zijn op Facebook. 
Ik deelde er veel van wat mij bezighoud en waar ik me voor inzet. Maar daar lijkt Facebook niet het geschikte medium voor. Facebook lijkt toch vooral een uithangbord voor intieme inkijkjes in de privésfeer. Een foto van een eigengemaakte ovenschotel, een huisdier, haardvuurtjes, vakantiekiekjes, en het bijwonen van een popconcert scoren wel. Maar mijn ‘boodschappen’ (zeker die wat ‘Terug naar de bossen’ betreft) worden doorgaans, zelfs niet door mijn eigen familie en goede vrienden ‘geliked’, laat staan gedeeld. Het zij zo. 

Loes Snepper maakte er een heerlijke persiflage op.

Mijn laatste stuiptrekking van dit jaar zal zijn het verspreiden van het (op 17 december 2015 live opgenomen uitgebreide) interview van mij/mijn alter ego met het sympathieke PvdA Kamerlid Otwin van Dijk. 
Hieronder deel ik mijn laatste Facebookberichten.

Klein kerstgebaar

Eerste Kerstdag ’s morgens vroeg hoorde ik het bericht over de afgelasting van het Kerstzwemmen voor vluchtelingen in het, overwegend christelijke, dorp Ede. Vanwege bedreigingen. Mijn maag draaide om, toen bekroop mij een gevoel van angst. Maar, de Koning zei dat een paar uur later ook, angst moet niet overheersen. 
En toen wist ik het. Een paar weken geleden is in onze straatje een gezin komen wonen dat politiek asiel heeft gekregen, zes kinderen, vader, moeder en een zus van moeder.
Ik had nog geen tijd gehad voor een welkom gebaar. Als ik langsloop, zie ik de ouders nog druk in de weer met inrichten, en twaalf donkere oogjes voor het raam, die de ‘nieuwe wereld’ gade slaan. 

Kerstcake

Ik besloot de cake, die ik voor vandaag voor mijn kinderen zou bakken, bij hen langs te brengen. Met een (zelfgemaakte) kerstkaart. Ik belde aan, gaf de cake af en zei dat ik me schaamde voor sommige van mijn landgenoten. 
Op weg naar mijn huis zag ik één van mijn buren haar duimen opsteken. Ik liep even bij haar aan. Ook zij had een kaart langs gebracht en zakjes snoep gemaakt voor de kinderen en een grote muffin voor de ouders. En, net als ik, had ook zij benadrukt altijd bereid te zijn hen ergens mee te helpen. Terwijl wij stonden te praten (en een beetje te huilen), zagen we de kinderen op de eerste verdieping enthousiast naar ons zwaaien.
Deze buurvrouw vertelde mij van de discussie eerder deze week, die ze met straatbewoners had gehad naar aanleiding van de komst van het Oegandese gezin. Alle vooroordelen ten aanzien van vluchtelingen blijken door ons laantje te rollen. Alhoewel mij dit niet echt verbaast, vind ik het wel heel verdrietig. Weer een nieuwe missie. De cake was maar een eerste stap.
Ik wens jullie allen een goede Tweede Kerstdag.

Nieuwjaarsgebaar

Elke ochtend (m.u.v. zondag) ploft tussen 5 en 6 uur de Volkskrant door mijn brievenbus. Weer of geen weer. 
Een vriendin van mij heeft een krantenwijk. Ik ben dus bekend met het ‘honger’loon van een gemiddelde krantenbezorger. Hun nieuwjaarswensen vormen daar een welkome aanvulling op. 
Tip voor mede abonnees: koop dit jaar wat minder (of liever helemaal geen) vuurwerk en geef de krantenbezorger iets extra’s!

PS. Mijn vriendin van de krantenwijk (NRC) kwam vorig jaar bij een grote vrijstaande villa, NRC-lezers. De vrouw des huizes gaf haar 0,25 eurocent. Mijn vriendin was te verbouwereerd om die aalmoes af te slaan. 

Met name de zaterdagedities, met alle extra magazines en zo, zijn echt hard werken. Toen mijn vriendin vlak voor Kerst 2016 een keer ziek was, en toch plichtsgetrouw haar wijk wilde lopen, bood ik aan haar te helpen. Mijn hemel!
Het is net een beetje als wanneer je een handicap hebt. Zet iemand zonder een beperking een keer in een rolstoel en laat hem of haar bijvoorbeeld boodschappen doen. Of een restaurant bezoeken. Eén dag een krantenwijk lopen opent je ogen.

Vuurwerk

Toen ik in 1989 in Bussum kwam wonen, werd Koninginnedag in het Spiegel traditioneel afgesloten met een fantastische vuurwerkshow bij de Kom van Bieghel. Ook mijn kinderen herinneren zich dat, na 26 jaar, nog heel goed. Het gaf een gevoel van saamhorigheid. En wat er de lucht in ging, was adembenemend.
Maar na de vuurwerkramp in Enschede werden de regels aangescherpt en kwam helaas een einde aan deze bijzondere traditie.
Er gaan nu landelijk stemmen op om met Oud en Nieuw vuurwerk weer op die manier te organiseren. Ik, en vast vele dorpsgenoten met mij, zouden dat van harte toejuichen. Beter voor het milieu. Goed voor de portemonnee van de Bussumers. Minder dierenleed, en hulp- en blindegeleiden honden kunnen de dagen voor de jaarwisseling op straat gewoon hun dankbare werk doen. Bovendien het voorkomt de nodige afgerukte ledematen en onherstelbaar oogletsel, soms met de dood tot gevolg. Dus nieuwe gemeenteraadsleden van de Gooise Meren: er is een schone taak voor u weggelegd!

Ik wens een ieder een goed 2016 toe.