Van Ramshorst op ramkoers (1)

De memoires van een wethouder

‘Het laatste jaar’ (gelukkig maar)

Wie kent haar niet, de Bussumse ex-wethouder Nen van Ramshorst?
Zij stond immers met minstens één foto in elke weekeditie van de plaatselijke krant.
Gertruida Nelletje begon haar carrière als (inval) omroepster bij de EO, deed daarnaast nog presentatieklussen, en werd vervolgens lerares Nederlands aan één van de Bussumse middelbare scholen. Ze was daar o.a. mentor van de klas van mijn jongste dochter. Ze werd politiek actief, gemeenteraadslid voor GroenLinks en eindigde als wethouder. Ik heb nog wel eens actie met haar gevoerd. 

Een jaar geleden nam ze afscheid en in november jl. verscheen haar boek ‘Het laatste jaar’, waarin ze haar laatste jaar als wethouder beschrijft.
Haar boek werd in de plaatselijke pers met veel bombarie gepresenteerd, en in onze plaatselijke boekhandel werd het eerste exemplaar uitgereikt aan waarnemend burgemeester Albertine van Vliet.

Hoogmoed 

Op zich allemaal niet bijster interessant, dacht ook ik. Totdat ik deze week een aantal passages uit haar boek onder ogen kreeg. 
Eerst maakte een soort ongeloof zich van mij meester. Niet dat ik de laatste jaren veel waardering voor haar meer kon opbrengen. Maar dat ze zich zo verlaagt tot wat meer op een soort afrekening lijkt dan serieuze memoires van een wethouder uit een keurig dorp, had ik niet verwacht. 
‘Hoogmoed komt voor de val’, is het spreekwoord. 

Zo’n boekje dient eigenlijk doodgezwegen te worden. Maar het ligt op grote stapels op een prominente plek in onze enige echte Bussumse boekhandel. Ik vraag mij oprecht af of de boekhandelaar en/of de waarnemend burgemeester op de hoogte zijn van de inhoud van dit boekje.
Niet alleen geeft Van Ramshorst schaamteloos af op ex-collega’s uit de plaatselijke politiek, ook de alom gerespecteerde vrijwilligers van de Historische Kring Bussum worden geschoffeerd.
Ik las de passages nog eens over en werd gewoon boos. 

Enkele passages

En zonder mij tot haar niveau te willen verlagen, voel ik toch de behoefte die bewuste passages met jullie te delen. Want ik ben niet alleen zelf vrijwilligster van de Historische Kring Bussum, maar heb bovendien veel respect voor één van de ex-wethouders waar Van Ramhorst de draak mee steekt. 
Er zullen ongetwijfeld nog veel meer narigheden en onwaarheden in haar vehikel staan, maar ik breng het niet op om het allemaal te lezen.

Bloemlezing 1

Ik citeer slechts een paar passages, die ik toegespeeld heb gekregen, en voorzie dat van enig commentaar. En dan oordelen jullie verder zelf maar.

‘Onze Historische Kring heeft enkele actieve leden met inmiddels ook een historische leeftijd. Zij buigen zich over archieven, schrijven wat in de dorpskrant en komen in opstand als een historisch pand gesloopt dreigt te worden.’

Al jaren leefde Nen in onmin met ‘onze Historische Kring Bussum’ (HKB). De reden daarvoor ken ik niet. Wel weet ik dat zij eigenhandig heeft weten te bewerkstelligen dat het mooie boek ‘Zicht op Mariënburg’, waar ik mede de eindredactie voor gedaan heb, geen gemeentelijke subsidie kreeg. (Ik ben benieuwd of ze voor haar eigen boek wel wat heeft weten los te peuteren bij de gemeente.)

De HKB heeft vele actieve leden, waaronder ikzelf, een fossiele medewerkster van 62 jaar. De HKB buigt zich niet over archieven, maar archiveert zelf zeer actief de rijke Bussumse Historie.
Ik schrijf zelf ‘wat in de dorpskrant’. Ik maak deel uit van de schrijfgroep, die elke week een halve pagina leuke artikelen over de geschiedenis van Bussum verzorgt voor de plaatselijke krant.
Na jarenlange inzet (niet opstand) van onder meer de HKB ziet het er naar uit dat het oudste gebouw van Bussum, het voormalig klooster Mariënburg, eindelijk de monumentstatus krijgt. 

Bloemlezing 2

‘‘Er was een open dag op onze prachtige begraafplaats. (….) De altijd slecht gehumeurde dame van de Historische Kring leidde ons langs opvallende graven. Ze wist veel, dat wel.’ 

Mooi dat Nen deze dame blijkbaar zo goed kent dat ze weet dat die altijd een slecht humeur heeft. En wel fijn dat die vrouw toch veel wist.

Bloemlezing 3

‘Ex-politici zouden zich nergens mee moeten bemoeien. Vaak gaat het om mensen die tijdens hun politieke loopbaan niet uitblonken door daadkracht. Daarna gaan ze fanatiek actie voeren.’

Wie de schoen past… Onder ‘actievoeren’ valt voor mij ook de ‘actie’ van deze ex-politica, namelijk het schrijven van deze laster.
En dan komt nu een hilarisch fragment van dit stoute meisje. 

Bloemlezing 4

‘Er is een ex-wethouder, altijd zéér sociaal-democratisch orerend, die nu adept is van onze populistische oppositieleidster. Hij slaat venijnig om zich heen op onverwachte momenten. Hij was een politicus aan wie ik twijfelde en nu volg ik hem nog argwanender. Toch blijft hij ook aan een positief initiatief mee te werken: het met buurtbewoners beplanten en onderhouden van een plantsoentje. Op een dag manipuleert hij de hele Historische Kring, zodat iedereen die maar een beetje vernieuwing wil, eruit stapt. Ik loop ’s avonds met mijn waakhond langs het geadopteerde plantsoen. Echt, ik ruim altijd alle poep op. Fikkie poept en tussen de nieuwe beplanting en ik denk, met de ex-wethouder in gedachten, deze is voor jou! Heel erg fout natuurlijk, maar na deze vier jaar lang braaf als enige Bussumer bij de spoorwegbomen gewacht te hebben tot het licht echt gedoofd was, heb ik nu zin om stout te zijn. Inderdaad, heel kinderachtig…

Do I need to say more… Ja toch wel, ik meen te weten wie deze wethouder is. En ook dat hij zich hier niet kan tegen verdedigen. Mevrouw zoekt blijkbaar een stok om de hond mee te slaan. Haar persoonlijk vete vecht ze in haar boekje zo uit. Ik heb deze man heel hoog zitten. En dat was ook eigenlijk de directe aanleiding voor mij om tegenwicht te geven aan de ongebreidelde fantasie van de auteur van ‘Het laatste jaar’, die meent zich alles te kunnen permitteren. 

Er is overigens nog minstens één iemand in Bussum, die altijd heel braaf wacht tot het licht bij de spoorwegovergang is gedoofd. En dat ben ik.
Na het (her)lezen van deze passages heb ik zelf in ieder geval besloten ‘Het laatste jaar’ niet toe te voegen aan mijn mooie boekenverzameling.

NASCHRIFT
BussumsNieuws had dit vehikel van een boekje nogal gepromoot. Maar er nooit een letter in gelezen. Ik deed er dus een boekje over open op mijn blog. Aanleiding voor BussumsNieuws om er toch wat ‘anders’ aandacht aan te besteden. Waarvoor dank!