Lintjesregen 2021

8 mei 2021

Benoemd tot lid in de orde van Oranje-Nassau

Trompetgeschal

Het zal je maar gebeuren… met trompetgeluid van herauten aan je voordeur verrast worden met een Koninklijke Onderscheiding ter ere van de jaarlijkse lintjesregen. Op 26 april jl. werden negen inwoners van Gooise Meren en een inwoner van Huizen Koninklijk onderscheiden door burgemeester Han ter Heegde.
Ik was één van hen, benoemd tot Lid in de Orde van Oranje-Nassau. Nu, bijna twee weken later, ben ik eindelijk weer geland. Bedolven onder bloemen, felicitaties, kaarten, mails, berichten via app, mail, LinkedIn en Facebook. Vanaf mijn 20ste doe ik allerlei vrijwilligerswerk. Daarmee, zo bleek, heb ik een enorm netwerk opgebouwd door heel Nederland. Veel van deze contacten zijn mij heel dierbaar, en ik koester ze dan ook. Maar dat mij deze onderscheiding ten deel zou vallen had ik niet verwacht. En het doet mij meer dan ik had kunnen bevroeden.

Aantallen genomineerden

Hoe je ook over het koningshuis denkt, deze erkenning voor mensen die 15 jaar of langer vrijwilliger zijn, is voor velen van hun enorm waardevol. Dat geldt zeker ook voor mij.
Dit jaar zijn in Nederland 2.832 mensen gedecoreerd, waaronder 2.746 vrijwilligers en 156 mensen met bijzondere diensten in een betaalde baan. Over 285 voorstellen is uiteindelijk een negatief advies uitgebracht.
Van de gedecoreerden is 35% vrouw. Dat ik behoor tot de 998 vrouwelijke gedecoreerden vind ik een enorme eer. In Gooise Meren was die landelijke verhouding overeenkomstig: drie vrouwen en zeven mannen kregen daar een lintje.

Bij het herhaald lezen van de aanbevelingsbrieven houd ik het nog steeds niet droog. En dan te bedenken dat Cocky, de zus van mijn vader, dit allemaal in gang heeft gezet.
Mijn vader kreeg op ongeveer dezelfde leeftijd als ik nu ben zijn lintje. Zijn kinderen en kleinkinderen (toen 8 en 4 jaar) waren er destijds bij. Net als ik bij mij, mijn beide dochters en twee van mijn drie kleinkinderen (8 en 5 jaar).

Een van de reacties was: ‘Van harte onderscheiden. Uw goede werken volgen u na… meteen met alles stoppen en op je lauweren rusten’. Aardige woorden, maar deze persoon heeft mij niet begrepen. Zolang ik kan, zal ik, soms als luis in de pels, een piepklein kiezelsteentje blijven bijdragen aan een betere, rechtvaardigere, inclusievere samenleving.