Zaterdagportret met… Margreet de Broekert

‘De borstenbus heeft mij gered’

Interview voor de Entermedia bladen

‘De borstenbus heeft mij gered’ is de titel van het uitgebreide artikel dat 12 april jl. verscheen in Bussums-, Naarder- en Muidernieuws. Dat komt misschien nogal binnen, maar ik zou er niet meer geweest zijn als ik toen die eerste keer, ik was net 50 geworden, niet gegaan was.
Best spannend om in dit Zaterdagportret een keer met de billen bloot te gaan, maar ook een uitdaging. Je leven eens in haar geheel overzien. De interviewster had zich goed voorbereid, heeft er veel werk in gestopt. Ik had veel te vertellen, dat zal de mensen die mij kennen niet verbazen. (Wat die blote billen betreft ook weer een hilarisch verhaal.)

Twee hiaten

Het is beslist een mooi verslag geworden, met dank aan Sarah El Aty. Twee essentiële zaken heeft zij helaas weggelaten, al had zij mij beloofd dat nog aan te passen. En dat is niet gebeurd. Maar ja, een stagiaire die de dag daarvoor 22 jaar was geworden kan niet op tegen een eindredacteur die zegt ‘Zo is het wel genoeg’.
En dan heb ik gelukkig mijn website.

Naar ongeluk

In de periode dat ik een burnout had, omdat ik op zo’n nare manier bij de NCRV was ‘weggegaan’, verongelukte voor onze ogen een oudere vrouw met haar rollator op het spoor bij station Bussum Zuid.
Haar rollator was vast blijven zitten in de rails toen de intercity eraan kwam. Ze bleef aan de treeplank hangen en viel als een uit elkaar gevallen lappenpop bijna op de motorkap van onze auto. Los van dit vreselijk einde van haar leven was dat voor mij toen wel even de druppel.

Gelukkig liep ik al bij een psychologe met respectable leeftijd, die als een van de eerste in Nederland EMDR-therapie deed. Bij politie-, brandweer- en ambulancepersoneel. (Wat die mensen in hun werk veelal meemaken is onvoorstelbaar en verdient diep respect.)
Dat heeft mij beslist geholpen. Maar het beeld van wat daar gebeurde raak ik nooit meer kwijt. Deze gebeurtenis heeft ook invloed gehad op mijn uiteindelijk toch gestrande huwelijk. Dat is verder privé. Maar dit ellendige gebeuren had niet weggelaten moeten worden in het uiteindelijke Zaterdagportret.

Holocaust Comité Gooise Meren

Sarah somt in haar interview met mij allerlei activiteiten op die ik gedaan héb. Maar ik zit nog steeds verre van achter de geraniums. Zo ben ik sinds enige tijd actief binnen het Holocaust Comité Gooise Meren (dat we nu liever zouden willen omdopen tot het Shoah Comité dat de lading beter dekt).

Wij organiseren niet alleen de jaarlijkse Holocaust Herdenking in januari in Gooise Meren, maar geven voorlichting, in de vorm van workshops, aan de hoogste klassen basisonderwijs en eerste klassen voortgezet onderwijs. Zo belangrijk en zo waardevol om te doen. Ook verzorg ik de Facebookpagina van ons Comité.

Zaterdagportret

En dan nu het het uitgebreide artikel, dat in de uitgave van Entermedia achter de betaalmuur staat. Klein stukje tekst in de ‘gewone’ uitingen, voor doorlezen moet je abonnee zijn. Goed beveiligde muur, dus heb ik zelf wat knip- en plakwerk gedaan.