Station Naarden-Bussum; stille getuige van lief en leed

De allereerste trein in Naarden-Bussum

Honderdvijftig jaar geleden, op 10 juli 1874, deed voor het eerst een trein station Naarden-Bussum aan. Reden voor de redactie van Spiegelschrift om het voorjaarsnummer het thema ‘Het Spiegel aan het spoor’ mee te geven. Men vroeg mij daar een bijdrage aan te leveren.
En omdat ik bij voorkeur schrijf over mensen, is het een artikel geworden waarin verschillende verhalen worden verteld over wat zich rond het station Naarden-Bussum heeft afgespeeld aan lief en leed.

De ‘damestrein’

Levensverhalen

Allerlei verhalen die ik eerder opschreef komen bij elkaar.
Zoals die over Duitse dienstbodes, die na de Eerste Wereldoorlog in grote getalen naar onder andere het Gooi kwamen; de jonge Bussumse architect Wim Wiggers de Vries die op het spoor verongelukte; de vele Bussumse joden die in juni 1942 op de trein naar Westerbork werden gedeporteerd.
Maar ook over de romance tussen de forensen Frederika Busch en een Amsterdamse zakenman, de dood van Frederika’s dochter Ansje, die net als de Bussumse Mientje Bakker en (naar alle waarschijnlijkheid de Amsterdamse) Jopie de Nigtere, vermoord werd teruggevonden in de Karnemelksloot, de sloot die langs het spoor loopt. (Zie ook https://margreetdebroekert.nl/2018/01/31/gooise-kinderen-verdwenen_31/)

In het decembernummer van Bussums Historisch Tijdschrift 2024 zal een uitgebreidere versie van dit artikel te lezen zijn. Daarin ook aandacht voor de Bussumse verzetsman Jan Bottema, die een briefje uit de trein gooide dat door een moedige vinder werd bezorgd bij zijn vrouw.

artikel ‘Station Naarden-Bussum; stille getuige van lief en leed’

Spiegelschrift nummer 35, voorjaar 2024, pag. 49
Spiegelschrift nummer 35, voorjaar 2024, pag. 50
Spiegelschrift nummer 35, voorjaar 2024, pag. 51