Koeiendans
Dansende koeien in Zunderdorp
Afgelopen weekend toog ik naar Zunderdorp. Voor de Koeiendans. Lokatie: Zorgboerderij Ons Verlangen (net boven Amsterdam). Zij organiseerden dit ‘evenement’ in samenwerking met Wakker Dier. Gelukkig wist mijn goede vriend Tom(tom) mij er naar toe te loodsen. Anders was ik vandaag de dag nog niet eens thuis gekomen.
Bart Charbot
Ik ben geboren in ’s Gravenhage, in de Celebesstraat. Daarna togen mijn vader en moeder naar de Wilhelminastraat, alwaar we in hetzelfde portiek woonden als de familie (van Bart) Charbot.
Aan de overzijde van ons flatgebouw lag een braakliggend terrein. Waar wij jarenlang volop onze gang konden gaan.
Ik had daar mijn wigwam opgezet. Die had ik in het ziekenhuis gekregen. Op mijn verjaardag.
Mijn moeder lag daar bij te komen van een ingrijpende operatie. In vrij korte tijd had ze vier kinderen ter wereld gebracht. Van binnen was ze, om het zo maar te zeggen, een beetje gesloopt.
Dus was mijn moeder even uitgeschakeld. En kreeg ik mijn Indianen-tent aldaar in het hospitaal. En liep vervolgens in die tijd het liefst rond in Indianen-kledij: hesje, Indianen-broek, hoofdtooi, plastic mes, pijl en boog. Bart mocht bij tijd en wijlen mijn wigwam bezoeken. Buffels of koeien waren daar overigens niet.
De zomervakanties bracht onze familie in die tijd door in Ouddorp, Goeree en Overflakkee. Ik leerde er koeien melken bij boer Breen. Op het eiland waar ze nog de echte bolussen bakken.
Terug naar de Noord Hollandse weilanden. Waar de koeien ook van die mooie bolussen maken.
Ik ging dus naar Zunderdorp. Voor de koeiendans, die ik als Hagenees nog niet in het ecchie had meegemaakt. Maar wel had gespot op tv en in de krant. Die oer-Hollandse dieren, met de enorme uiers, die dan gaan springen en dansen!
Half Amsterdam had weliswaar het weiland bezet. Camera’s stonden klaar om het vast te leggen. En toch was het leuk. Het moment waarop de dames de stal mochten verlaten, na een lange winter.
Het voorjaar is definitief ingeluid. Heerlijk.
PS. Graag maak ik jullie attent op de verrukkelijke ode van Brigitte Kaandorp aan Koeien op YouTube.
Ik ben geboren in ’s Gravenhage, in de Celebesstraat. Daarna togen mijn vader en moeder naar de Wilhelminastraat, alwaar we in hetzelfde portiek woonden als de familie (van Bart) Charbot.
Aan de overzijde van ons flatgebouw lag een braakliggend terrein. Waar wij jarenlang volop onze gang konden gaan.
Ik had daar mijn wigwam opgezet. Die had ik in het ziekenhuis gekregen. Op mijn verjaardag.
Mijn moeder lag daar bij te komen van een ingrijpende operatie. In vrij korte tijd had ze vier kinderen ter wereld gebracht. Van binnen was ze, om het zo maar te zeggen, een beetje gesloopt.
Dus was mijn moeder even uitgeschakeld. En kreeg ik mijn Indianen-tent aldaar in het hospitaal. En liep vervolgens in die tijd het liefst rond in Indianen-kledij: hesje, Indianen-broek, hoofdtooi, plastic mes, pijl en boog. Bart mocht bij tijd en wijlen mijn wigwam bezoeken. Buffels of koeien waren daar overigens niet.