VN Verdrag inzake de Rechten van Personen met een Handicap (deel 1)
Vervolg Tweede Kamer debat VN Verdrag inzake de Rechten van Personen met een Handicap d.d. 14 januari 2016
Laat ik beginnen met een sfeertekening van die dag. Daarna volgt een kort inhoudelijk verslag. Het uitgebreidere verslag vindt u in mijn volgende blog.
Hoezo toegankelijk openbaar vervoer
Mijn vriendin Gerda Polman en ik hadden er, i.v.m. parkeerproblemen, voor gekozen om met het openbaar vervoer naar Den Haag te gaan.
Nou, dat begon al goed voor arme Gerda.
Ze kwam vanuit Amstelveen met de metro naar station Amsterdam Zuid, waar wij elkaar zouden treffen. Daar aangekomen bleek de metrolift al vier dagen stuk te zijn… Geen briefje niets. Er zat voor Gerda niets anders op dan met de metro naar Amsterdam RAI te reizen en vandaar weer naar Zuid. Daar kwam ze op een ander perron aan, waar de lift het wel deed.
Het was een koude gure dag. Ik trof een totaal verkleumde vriendin aan, die toch nog bewonderenswaardig goed gemutst was, met haar mooie pet op.
Gerda had een tillift geregeld en daarvoor moesten we ons melden bij het NS informatieloket. De NS meneer was uitermate vriendelijk en ontfermde zich onmiddellijk over Gerda. We kregen heerlijk warme koffie en thee, en vervolgens zorgde hij ervoor dat we toch nog op tijd de Sprinter op weg naar Den Haag konden halen. En ja, deze aardige meneer had Marokkaanse roots, PVV-mevrouw Fleur Agita! Heel knap hoe u in het VN debat er weer een Marokkaanse taxichauffeur in fietste, die geen hulphonden zou willen meenemen. Geertje zal trots op u zijn.
De publieke tribune
Aangekomen bij ingang Lange Poten stonden buiten wel zo’n twintig zwaar bewapende MP’s. Toch kwamen we zonder problemen de beveiligingspoortjes weer door. Al ging mijn beugel BH wel weer af. En maakte het detectieapparaat overuren bij het afstruinen van zowel de rolstoel van Gerda als het ijzer dat zich (als gevolg van medische experimenten in de jaren ’70 in de Nijmeegse St. Maartenskliniek) in haar lichaam bevindt.
We waren ruim op tijd.
Het speciale rolstoelgedeelte van de publieke tribune, te vergelijken met een F-sitevak van een voetbalstadion, kan namelijk maar een beperkt aantal rolstoelen herbergen. De balk die bij dit ‘schot’ hoort, zit voor Jan Troost precies op ooghoogte. Daar is goed over nagedacht!
Het speciale rolstoelgedeelte van de publieke tribune, te vergelijken met een F-sitevak van een voetbalstadion, kan namelijk maar een beperkt aantal rolstoelen herbergen. De balk die bij dit ‘schot’ hoort, zit voor Jan Troost precies op ooghoogte. Daar is goed over nagedacht!
Bij aanvang van het debat bleek inderdaad dat niet alle rolstoelen naar binnen konden.
Je gelooft het niet… Zelfs de publieke tribune van de Tweede Kamer is niet berekend op meer dan tien rolstoelers. De bode vond een oplossing, welke weet ik niet. Ik meende aan de overkant van de publieke tribune nog een paar rolstoelen te zien. Die mogen daar normaliter niet bivakkeren.
Een niet alledaagse stoet aan rollators, rolstoelen, een stuk of vijftien hulp- en blindengeleidehonden, blinden, doven en hun tolken trok aan zwaar bewapende beveiliging voorbij.
Ook een indrukwekkende stoet journalisten nam plaats op de publieke tribune: twee stuks, waarvan er één halverwege de zaal verliet. De enige krant die de behandeling van dit mensenrechtenverdrag belangrijk vindt, lijkt Trouw te zijn.
Het debat begon ongeveer drie kwartier later dan gepland, maar dat is in Den Haag heel normaal.
Voorafgaande aan ‘ons’ debat ging het over voormalig Indië. Iets verderop de publieke tribune zat een Indische mevrouw, die twee grote geplastificeerde foto’s tevoorschijn haalde. Waarop onmiddellijk twee bodes en twee klerenkasten op haar afkwamen. Ze kreeg een waarschuwing, en de foto’s werden in beslag genomen.
Korte uitleg amendement Van Dijk
Het amendement dat PvdA Kamerlid Otwin van Dijk, dat op 10 december 2015 voor het eerst werd behandeld, is in één zin samen te vatten:
Toegankelijkheid moet de norm worden. Ofwel: ontoegankelijkheid moet een uitzondering vormen.
Dan hoeven gehandicapten niet als individu met veel krachtsinspanningen hun rechten telkens maar weer te bevechten.
En ja, dan zal toegankelijkheid van gebouwen, informatie, werkvoorzieningen en dergelijke verplicht kunnen worden opgelegd aan bedrijven, webbouwers, werkgevers, architecten etcetera. Niet van het ene op het andere moment, en uiteraard in alle redelijkheid.
Een eenmanszaak zal niet gedwongen worden een invalide toilet te laten installeren. De rode loper hoeft niet te worden uitgerold voor elke rolstoeler, maar hier en daar (letterlijk en figuurlijk) een drempel weghalen kan al een wereld van verschil maken. Het gaat om een andere manier van denken, van echt inclusief denken. Vooraf nadenken, en je hoeft niet eens ‘aan te passen’.
Dan hoeven gehandicapten niet als individu met veel krachtsinspanningen hun rechten telkens maar weer te bevechten.
En ja, dan zal toegankelijkheid van gebouwen, informatie, werkvoorzieningen en dergelijke verplicht kunnen worden opgelegd aan bedrijven, webbouwers, werkgevers, architecten etcetera. Niet van het ene op het andere moment, en uiteraard in alle redelijkheid.
Een eenmanszaak zal niet gedwongen worden een invalide toilet te laten installeren. De rode loper hoeft niet te worden uitgerold voor elke rolstoeler, maar hier en daar (letterlijk en figuurlijk) een drempel weghalen kan al een wereld van verschil maken. Het gaat om een andere manier van denken, van echt inclusief denken. Vooraf nadenken, en je hoeft niet eens ‘aan te passen’.
Ondanks alle goede voornemens en goede voorbeelden is het na twintig jaar vrijblijvendheid nog heel droevig gesteld met de toegankelijkheid in Nederland.
De zuster daagt haar lezers uit er eens één dag in een rolstoel, met een blinddoek en/of afgeplakte oren op uit te gaan. Dan zult u tot de verbijsterende ontdekking komen dat Nederland het in dit opzicht zelfs aflegt bij een aantal ontwikkelingslanden.
VNO/NCW en MKB angsthazen?
De lobby vanuit werkgeversorganisaties en het MKB is enorm in het Haagse. Werkgevers en bedrijven lijken slechts beren op de weg te zien. Elke gehandicapte is een potentieel gevaar. Met het amendement van Van Dijk in de hand zullen ze elke winkel met stoepje voor de rechter slepen, is de (onterechte) angst.
Wat een kortzichtigheid.
Ruim twee miljoen Nederlanders hebben een handicap. Met wat creativiteit hoeft het oplossen van drempels niet veel tot nauwelijks iets te kosten. Drempels weg, en MKB Nederland heeft er een klantenkring bij waar je ‘u’ tegen zegt. En werkgevers een groot arsenaal aan toegewijde werknemers.
Het amendement Van Dijk werd naar aanleiding van het debat d.d. 10 december jl. enigszins aangepast. Het gewijzigde amendement was echter pas in de loop van donderdag 14 januari uitgedeeld aan de Kamerleden. Niet iedereen had het nog kunnen bestuderen, en dat was wel een beetje een gemiste kans.
De arena
Henk van Gerven (SP) deed de aftrap, volmondig steun voor Van Dijk’s amendement. Werkelijke toegankelijkheid, wie kan daarop tegen zijn?! Is een mentaliteitskwestie, herenen dames van het MKB.
Na de SP was Otwin van Dijk (PvdA) aan het woord. Hij hield zijn vurige pleidooi voor toegankelijkheid als norm.
Mona Keijzer (CDA) hield vast aan vaagheid, lekker door poldermodderen. ‘Just pray, no pay’ lijkt haar devies. Mooie woorden, geen daden.
Geef ons dan Carla Dik-Faber (CU) maar! ‘Te vaak gaat het niet goed’, was haar betoog. De tijd van pappen en nathouden is voorbij. Dat staatssecretaris Van Rijn (ook PvdA) Otwin’s amendement niet wil steunen, vond zij onbegrijpelijk en zeer teleurstellend.
Mona Keijzer (CDA) hield vast aan vaagheid, lekker door poldermodderen. ‘Just pray, no pay’ lijkt haar devies. Mooie woorden, geen daden.
Geef ons dan Carla Dik-Faber (CU) maar! ‘Te vaak gaat het niet goed’, was haar betoog. De tijd van pappen en nathouden is voorbij. Dat staatssecretaris Van Rijn (ook PvdA) Otwin’s amendement niet wil steunen, vond zij onbegrijpelijk en zeer teleurstellend.
Linda Voortman (GroenLinks) stelt ons nooit teleur, nu dus ook niet. Zij diende een hele reeks moties in.
Vera Bergkamp (D’66), die in december nog aarzelend was, beloofde nu gelukkig wel volmondig steun te geven aan het belangrijke amendement van Otwin.
Tsja, en toen kwamen de sluitstukken PVV, SGP en VVD.
Fleur ‘Agita’ – Agema (PVV) liep al telkens als een leeuwin door de Kamer, vlak onder de zuster langs. De zuster kreeg wilde fantasieën, zoals een klein tufje op het parmantige knotje laten neerdalen. Maar ze hield zich in, want je wordt zomaar verwijderd.
Fleur ‘Agita’ – Agema (PVV) liep al telkens als een leeuwin door de Kamer, vlak onder de zuster langs. De zuster kreeg wilde fantasieën, zoals een klein tufje op het parmantige knotje laten neerdalen. Maar ze hield zich in, want je wordt zomaar verwijderd.
Gelukkig bediende Fleur zich, zoals te verwachten viel, van een paar oneliners, die ze zo vaak herhaalde, dat alle aanwezigen zich die nog lang zullen herinneren. En dat is best knap. Ondernemers moeten vooral niet gecriminaliseerd worden, ondernemers moeten vooral niet gecriminaliseerd worden, ondernemers moeten vooral niet gecriminaliseerd worden, was er zo één. En dat zal beslist gebeuren als Otwin’s amendement zou worden aangenomen, aldus de PVV-ster.
De SGP wist het debat op miraculeuze wijze toch weer te herleiden tot de ongeboren vrucht.
In plaats van het belangrijke amendement te steunen, gaat Cees van der Staaij een subamendement indienen. Polderolderol.
En toen kwam de onverwachte klap op de vuurpijl. De VVD, bij monde van Tamara van Ark, opende een nieuwe trukendoos! Otwin’s amendement zou in strijd zijn met het regeerakkoord. Heel knap bedacht, maar inhoudelijke argumenten bleven achterwege. Maar Van Ark kreeg de gehele publieke tribune wel op de kast! Inclusief de honden, die al eerder op een moment suprême met luid geblaf van zich hadden laten horen.
De VVD bestaat het om een bom onder de ratificatie van dit zo belangrijke VN Verdrag te leggen: mocht het amendement Van Dijk dinsdag worden aangenomen, dan zal de VVD tegen ratificatie stemmen. Het amendement kan nu rekenen op een krappe meerderheid.
Dat zou betekenen dat we terug zijn bij af, bij tien jaar geleden.
De verbijstering was groot. En de impact van de mokerslag
lijkt bij een aantal van ons nu pas echt door te dringen.
‘De VVD is groot voorstander van gelijke behandeling van iedereen’, beweerde Van Ark. Hoe dat te rijmen valt met het uitdelen van haar knock-out zal de zuster nooit kunnen begrijpen.
Nog meer ontoegankelijkheid
De zuster zag na afloop van het debat, ondanks haar ontsteltenis, toch kans Trouw journalist Wilfried van der Bles het persbericht van Broeder Tuck te overhandigen.
Het was inmiddels 19 uur. Wij besloten een hapje te eten bij Dudok, het restaurant tegenover het Tweede Kamergebouw. Gerda zou daar niet alleen naar binnen kunnen, want de grote zware toegangsdeur gaat naar buiten open. Het steile stoepje kon ze net nemen, al was het door de regen spekglad geworden.
Keurig op tijd werd Gerda weer in de trein naar huis gezet. De zuster kreeg van een medepassagier een hand, de zegen en nog een paar mooie pamfletten en gebeden over de Paus in haar hand gedrukt.
Bij station Amsterdam Zuid moest Gerda eruit. De liftmeneer stond al weer keurig klaar.
Maar… daar diende zich een volgend obstakel aan. Waar was de lift naar het metroperron?! De NS meneer had geen idee. Gelukkig kwamen er twee enorme klerenkasten aan, die de lift wel konden vinden. En wat goed dat ze nog even met Gerda meeliepen! Want door de gladheid slipten de achterwieltjes bij het ‘instappen’ in de metro weg, en bleven hangen in de ruimte tussen het perron en de metro. De twee bodybuilders zagen kans de loodzware rolstoel toch iets omhoog en door te duwen.
De zuster wist van dit alles nog niet. Zij raakte wel in gesprek met een KLM dame die op Schiphol was ingestapt en ons al erg vriendelijk had zitten aankijken. De zuster nam de gelegenheid te baat om de dame maar weer eens te vertellen van de ellende die rolstoelers ondervinden als ze per vliegtuig reizen. Misschien dat deze dame dat nog weer eens zou willen aankaarten.
Nachtmerrie
Bekaf, en niet voldaan kroop de zuster onder de douche. Toen naar bed. In de hoop dat de nachtmerrie die de VVD had veroorzaakt de volgende morgen slechts een boze droom zou blijken te zijn.
Maar helaas, niets is minder waar. Dinsdag 19 januari 2016 zou wel eens de dag kunnen worden waarop gehandicapt Nederland een klap te verwerken krijgt, die lang niet iedereen meer te boven zal komen.
