Sociaal voelend Nederland

Als gevolg van een (te) drukke agenda heb ik even verstek laten gaan. Qua blog dan.Nu even niet over Wilders en consorten.
En ook niet over Roma. Al heb ik wel diverse ingezonden brieven ‘uitstaan’ bij de Volkskrant en NRC, want de berichtgeving is/was hier en daar echt te gortig. (Hans Aarsman heeft op een daarvan overigens al persoonlijk gereageerd).
Ik wil het graag hebben over India, de Kinderrechtswinkel en Wilde Ganzen.

Bezoek uit India
Half september kwamen twee vrouwen uit de Sri Kanyakumari Gurukula Ashram voor een werkbezoek naar Europa. Nederland werd als eerste aangedaan. Als secretaris van de Stichting Vrienden Ashram was ook ik er druk mee. Maar het was vooral heel bijzonder om de dames, mevrouw Vasantha en Ramya, hier te ontvangen en te logeren te hebben. Afgelopen januari waren onze dochters en ik zo gastvrij onthaald in de Ashram dat ik het heerlijk vond om nu iets terug te kunnen doen.

Samen met de dames heeft het bestuur van de S.V.A. in die paar dagen dat ze hier waren, hard gewerkt. Zo organiseerden we een zeer geslaagde donateursbijeenkomst, namen de dames mee naar het strand en de molens, maakten een boottochtje door de Amsterdamse grachten, aten met een aantal donateurs heerlijk Indiaas in de Taj Mahal (Bussum). En brachten een bezoek aan het St. Ignatius Gymnasium in Amsterdam. Deze school (leerlingen, ouders en leerkrachten) zet zich al jaren in voor de kinderen van de Ashram. Het was voor de school bijzonder om de vrouwen persoonlijk te ontmoeten. En vice versa.
Voor meer informatie en een uitgebreider verslag zie http://www.svashram.nl/

CG Raad
Sinds kort ben ik naast ZZP-er ook parttime-webredacteur bij de CG (Chronisch zieken en Gehandicapten) Raad te Utrecht. Veel nieuwe indrukken, kennismaking met collega’s en dergelijke.
Ik betreed een wereld die mij niet erg bekend was. Maar wel boeiend, en met zeer betrokken mensen.

Kinderrechtswinkel
Vorige week werd de initiatiefneemster van de Kinderrechtswinkel, Miek de Langen (hoogleraar Jeugdrecht in ruste), 80 jaar.
De eerste Kinderrechtswinkel werd in 1985 in Amsterdam opgericht. Met financiele steun van o.a. de Kindertelefoon, het JAC en een aantal fondsen. Ik hoorde bij de eerste lichting medewerkers. Miek had een aantal bijna afgestudeerde studenten Rechten (specialisatie Kinderrecht) en Pedagogiek (met bijvak Jeugdrecht) gevraagd haar droom mede te verwezenlijken.
En dat hebben we allen met verve gedaan. Het was een bijzondere, intense periode.

Nog altijd vieren we, de mensen van het eerste uur, om de vijf jaar het lustrum. Boeiend om te zien wie nu waar mee bezig is. De appels zijn niet ver van de boom gevallen.
Van de laatste reunie maakte ik video-opnamen waarin alle aanwezigen werden uitgenodigd een boodschap in te spreken voor Miek. De vastlegging op dvd hebben we haar ‘en petit comité’ deze week op haar verjaardag gepresenteerd. Voor haar en voor ons heel dierbaar.

Miek’s initiatief heeft overigens behoorlijk navolging gekregen. Er waren tot voor kort 12 Kinderrechtswinkels, verspreid over ons land. Onlangs is dit aantal wegens bezuinigingen teruggebracht tot 8.Wilde GanzenAfgelopen zaterdag mijn eerste KPA Wilde Ganzen Dag. Voor het zesde jaar organiseerde Wilde Ganzen deze dag voor Kleine Plaatselijke Activiteiten. Particuliere initiatieven op het gebied van ontwikkelingshulp kunnen dan met elkaar van gedachten te wisselen, sprekers aan horen en workshops volgen.
De ambiance was bijzonder: de Rijtuigenloods te Amersfoort. In een enorme hal stonden oude treinstellen, nu dienstdoend als vergader- en workshopruimtes en toiletvoorziening. Er waren ca. 600 aanwezigen. Allemaal betrokken mensen, die zich belangeloos inzetten voor kleinschalige ontwikkelingsprojecten.

Ik ontmoette een aantal bijzondere mensen, volgde o.a. een workshop die werd geleid door Marjan Sax, een van de oprichtsters van Mamma Cash. Zij vertelde dat pas met meer dan 30% vrouwen in de politiek is, de invloed daarvan op beslissingen merkbaar is. Zou Rutte dat weten?

En toen…

Gisteren was ik even geveld. Gewoon wat teveel hooi op mijn vork genomen. Ook aan multitasken zit een grens. Toch kijk ik voldaan terug op de afgelopen weken.
In de wetenschap dat er gelukkig nog genoeg mensen zijn, die zich met hart en ziel het lot aantrekken van ‘de minder bedeelde medemens’. Van weeskinderen in India, kinderen in Nederland tot chronisch zieken en gehandicapten.
Van het aanstaande kabinet hoeven we wat dit betreft niet veel te verwachten. Daar trekken we ons maar niet teveel van aan!