VN Verdrag inzake de Rechten van Personen met een Handicap (deel 2)

Vervolg Tweede Kamer debat ‘VN Verdrag inzake de Rechten van Personen met een Handicap’ d.d. 14 januari 2016

Korte uitleg 

Het amendement dat PvdA Kamerlid Otwin van Dijk, dat op 10 december 2015 voor het eerst werd behandeld, is in één zin samen te vatten: 
Toegankelijkheid moet de norm worden. Ofwel: Ontoegankelijkheid moet een uitzondering vormen. (zie ook het interview van zuster Margaretha met Otwin d.d. 17-12-2015)

Dan hoeven gehandicapten niet als individu met veel krachtsinspanningen hun rechten telkens maar weer te bevechten. 
En ja, dan zal toegankelijkheid van gebouwen, informatie, werkvoorzieningen en dergelijke verplicht kunnen worden opgelegd aan bedrijven, webbouwers, werkgevers, architecten etcetera. Niet van het ene op het andere moment, en uiteraard in alle redelijkheid. 
Een eenmanszaak zal niet gedwongen worden een invalide toilet te laten installeren. De rode loper hoeft niet te worden uitgerold voor elke rolstoeler, maar hier en daar (letterlijk en figuurlijk) een drempel weghalen kan al een wereld van verschil maken. Het gaat om een andere manier van denken, van echt inclusief denken. Vooraf nadenken, en je hoeft niet eens ‘aan te passen’. 

Ondanks alle goede voornemens en goede voorbeelden is het na twintig jaar vrijblijvendheid nog heel droevig gesteld met de toegankelijkheid in Nederland. 
De zuster daagt haar lezers uit er eens één dag in een rolstoel, met een blinddoek en/of afgeplakte oren op uit te gaan. Dan zult u tot de verbijsterende ontdekking komen dat Nederland het in dit opzicht zelfs aflegt bij een aantal ontwikkelingslanden.

Waar zijn VN)/NCW en het MKB nu bang voor?!

De lobby vanuit werkgeversorganisaties en het MKB is enorm in het Haagse. Werkgevers en bedrijven lijken slechts beren op de weg te zien. Elke gehandicapte is een potentieel gevaar. Met het amendement van Van Dijk in de hand zullen ze elke winkel met stoepje voor de rechter slepen, is de (onterechte) angst. 

Wat een kortzichtigheid. 
Ruim twee miljoen Nederlanders hebben een handicap. Met wat creativiteit hoeft het oplossen van drempels niet veel tot nauwelijks iets te kosten. Drempels weg, en MKB Nederland heeft er een klantenkring bij waar je ‘u’ tegen zegt. En werkgevers een groot arsenaal aan toegewijde werknemers.

Het amendement Van Dijk werd naar aanleiding van het debat d.d. 10 december jl. enigszins aangepast. Het gewijzigde amendement was echter pas in de loop van donderdag 14 januari uitgedeeld aan de Kamerleden. Niet iedereen had het nog kunnen bestuderen, en dat was wel een beetje een gemiste kans.

De arena

Henk van Gerven (SP) deed de aftrap, volmondig steun voor Van Dijk’s amendement. Werkelijke toegankelijkheid, wie kan daarop tegen zijn?! Is een mentaliteitskwestie, heren en dames van het MKB.
Na de SP was Otwin van Dijk (PvdA) aan het woord. Hij hield zijn vurige pleidooi voor toegankelijkheid als norm. 
Mona Keijzer (CDA) hield vast aan vaagheid, lekker door poldermodderen. ‘Just pray, no pay’ lijkt haar devies. Mooie woorden, geen daden. 
Geef ons dan Carla Dik-Faber (CU) maar! ‘Te vaak gaat het niet goed’, was haar betoog. De tijd van pappen en nathouden is voorbij. Dat staatssecretaris Van Rijn (ook PvdA) Otwin’s amendement niet wil steunen, vond zij onbegrijpelijk en zeer teleurstellend. 
Linda Voortman (GroenLinks) stelt ons nooit teleur, nu dus ook niet. Zij diende een hele reeks moties in. 
Vera Bergkamp (D’66), die in december nog aarzelend was, beloofde nu gelukkig wel volmondig steun te geven aan het belangrijke amendement van Otwin.

De tegenstemmers

Tsja, en toen kwamen de sluitstukken PVV, SGP en VVD. 
Fleur ‘Agita’ – Agema (PVV) liep al telkens als een leeuwin door de Kamer, vlak onder de zuster langs. De zuster kreeg wilde fantasieën, zoals een klein tufje op het parmantige knotje laten neerdalen. Maar ze hield zich in, want je wordt zomaar verwijderd. 
Zoals te verwachten viel, bediende Fleur zich slechts van een paar oneliners, die ze zo vaak herhaalde, dat alle aanwezigen zich die nog lang zullen herinneren. En dat is best knap. ‘Ondernemers moeten vooral niet gecriminaliseerd worden, ondernemers moeten vooral niet gecriminaliseerd worden, ondernemers moeten vooral niet gecriminaliseerd worden’, was er zo één. En dat zal beslist gebeuren als Otwin’s amendement zou worden aangenomen, aldus de PVV-ster.
De SGP wist het debat op miraculeuze wijze toch weer te herleiden tot de ongeboren vrucht. 
In plaats van het belangrijke amendement te steunen, gaat Cees van der Staaij een subamendement indienen. Polderolderol.

Gedurende het debat werd er nog het een en ander afgeneuzeld. Zoals (toepasselijk, dat wel) over de definitie van ‘assistent hond’. Verder werden er vele moties ingediend, die naar de mening van de zuster ook vooral bedoeld waren voor het polderen, maar niet wezenlijk bijdroegen aan de essentie: pal staan voor toegankelijkheid als NORM!

En toen kwam de onverwachte klap op de vuurpijl. De VVD, bij monde van Tamara van Ark, opende een nieuwe trukendoos! Otwin’s amendement zou in strijd zijn met het regeerakkoord. Heel knap bedacht, maar inhoudelijke argumenten bleven achterwege. Van Ark kreeg de gehele publieke tribune op de kast! Inclusief de honden, die al eerder op een moment suprême met luid geblaf van zich hadden laten horen. 
De VVD bestaat het om een bom onder de ratificatie van dit zo belangrijke VN Verdrag te leggen: mocht het amendement Van Dijk dinsdag worden aangenomen, dan zal de VVD tegen ratificatie stemmen. Het amendement kan nu rekenen op een krappe meerderheid.
Dat zou betekenen dat we terug zijn bij af, bij tien jaar geleden.

De verbijstering was groot. En de impact van de mokerslag lijkt bij een aantal van ons nu pas echt door te dringen. 
‘De VVD is groot voorstander van gelijke behandeling van iedereen’, beweerde Van Ark. Hoe dat te rijmen valt met het uitdelen van haar knock-out zal de zuster nooit kunnen begrijpen.

Bekaf, en niet voldaan kroop de zuster onder de douche. Toen naar bed. In de hoop dat de nachtmerrie die de VVD had veroorzaakt de volgende morgen slechts een boze droom zou blijken te zijn.
Maar helaas, niets is minder waar. Dinsdag 19 januari 2016 zou wel eens de dag kunnen worden waarop gehandicapt Nederland een klap te verwerken krijgt, die lang niet iedereen meer te boven zal komen.